19 maart 2024 - Klussen - Column van de burgemeester

19 maart

Klussen

Afgelopen vrijdag en zaterdag stonden in het teken van NLdoet. Dit is een initiatief van het Oranje Fonds. Bij duizenden maatschappelijke organisaties komt zo ieder jaar het vrijwilligerswerk in de schijnwerpers te staan. Vanwege het belang ervan doen bekende Nederlanders ook mee. Zoals ons Koninklijk Paar, dat beschermpaar is van het Oranjefonds. Dat levert ook mooie plaatjes op.

Op mijn manier probeer ik ook een bescheiden steentje bij te dragen. Niet zozeer voor een mooi plaatje. Wel om een paar dingen te onderstrepen. NLdoet was vorige week de grootste vrijwilligersactie van Nederland. Telkens weer ben ik onder de indruk van het aantal vrijwilligers in onze gemeente. 

Week in week uit zijn veel mensen actief. Met het in orde brengen van het voetbalveld. Met het thuisbezorgen van maaltijden van ‘tafeltje dekje’. Met voorlezen aan kinderen. Met het bezoeken van ouderen. Met het helpen van mensen bij een bezoek aan een huisarts of ziekenhuis. Met het schoonmaken van een kerk,  een verenigingsgebouw of  een sportkantine. Met het wassen van sporttenues. Met het trainen en coachen van jonge sporters. En zo kan ik nog een hele tijd doorgaan. 

Onvoorstelbaar wat een maatschappelijke energie. Vrijwilligerswerk wordt wel eens het cement van de samenleving genoemd. We lijken het vaak gewoon te vinden, maar dat is het niet! Het is iets om te koesteren en te waarderen. En daarom deed ik mee. Met het sauzen van de verzorgerskamer bij de voetbal in Haaften en met het onkruidvrij maken van de jeu de boulesbaan bij het buurthuis in Gellicum. Om op deze manier ‘dankjewel’ te zeggen en hen een hart onder de riem te steken.

Naast deze waardering heb ik ook een zorg. Ik zie bij de vrijwilligers veel ‘grijze koppies’. Zij vertellen mij regelmatig dat de gemiddelde leeftijd stijgt. En dat er eigenlijk te weinig jongere mensen bij komen. Zij zijn in hun levensfase druk met andere dingen. 

Maar wat als de oudere generatie ermee stopt omdat men de energie niet meer kan opbrengen om drie dagdelen per week bezig te zijn? Of omdat men beperkingen gaat ervaren, waardoor vrijwilligerswerk niet goed meer lukt? We laten toch niet gebeuren dat ons sociaal samenleven stil valt?